Меѓу 102 лица има 13 спортисти, 18 научници, 10 културни работници, 18 медицински работници, 13 деловни лица и 30 социјални работници. Нивните имиња и приказни за сила, инспирација и успех може да се најдат на 100esim.el.kz.
Дел од нив одржаа говор на средбата одржана на Денот на првиот претседател. Тие ги споделија своите предизвици и достигнувања.
Дваесет и тригодишниот научник Маулен Бектурганов од Алмати произведува бионички протези за раце, правејќи пробив во науката на Казахстан за да им помогне на луѓето да се вратат во полноправен живот без да ја напуштат својата татковина.
„По дипломирањето на физичко-математичкото училиште, почнав да учам роботика. Пред неколку години видов статистика дека на повеќе од 14,000 луѓе им треба протетика во Казахстан. Оваа бројка ме погоди и сакав да ја поправам“, рече тој.
Оваа година тој ја основа компанијата MBionics, каде што тој и неговите колеги работат на развој на нови верзии на бионички протези. Тој планира да работи на сличен развој на механизмот на лактот, рамената и другите екстремитети. Бектурганов се надева дека со примена на нови технологии може да им го направи животот на луѓето многу поудобен.
Родена од Уралск, 32, Саида Каликова е солист на Државната академска филхармонија на Астана. Каликова беше необично дете. На седум години, таа влезе во музичкото училиште без дозвола на нејзините родители. Откако брзо ја совлада музичката нотација, таа почна да свири на пијано. Но, во 1994 година, по операција на мозокот, таа го изгубила видот. Сепак, таа продолжи да студира музика. На 13-годишна возраст го одржала својот прв музички концерт и на 15-годишна возраст ги претставила своите први музички дела.
„Музиката стана смислата на мојот живот. Се надевам дека мојата приказна ќе ги мотивира луѓето да бидат среќни. Мислам дека никогаш не треба да се откажуваме. Мораме секогаш да одиме напред“, им рече таа на претседателот и на учесниците на состанокот.
Уште една приказна раскажа лекар кој ги лекува најмладите пациенти, бебињата. Кардиохирургот Гулжан Сарсенбаева (42) беше меѓу оние кои спроведоа пионерско истражување во развојот на детската кардиохирургија во Казахстан. Пред само неколку години, многу граѓани на Казахстан ги носеа своите деца со срцеви мани во странски клиники. Сега во земјава може да се прават вакви операции.
„Секогаш посетувам породилишта, регионални болници, можам да работам во сабота и недела. Но, не се чувствувам уморен. Кога човек ја сака својата работа, тоа му дава малку енергија. Животот на мало дете е во наши раце. За нас е голема среќа да гледаме здрави и силни деца кои биле болни, и што е најважно, да ги видиме среќните очи на родителите“, рече таа.